Suno

La Suno estas mezgranda, flava stelo, kiu estas la centro de nia sunsistemo. La planedoj kun siaj lunoj, la asteroidoj, la kometoj, kaj la meteoroidoj iras ĉirkaŭ nia suno. La suno estas la sola korpo aŭ astro de la sunsistemo, kiu eligas ĝian propran lumon.

Kiel la aliaj steloj en la universo, la suno estas grandega globo de varmegaj gasoj. La Tero estas nur je proksimume 150.000.000 km de la suno. La stelo plej proksima al la suno estas Alpha Centauri. La lumo de tiu stelo bezonas 4,35 lumjarojn por atingi la Teron. La lumo de la suno bezonas nur 8,3 minutojn por atingi nin.

La maso de la suno konsistas precipe el hidrogeno (pli da 75%) kaj heliumo kaj 70 aliaj elementoj. Sed la suno estas tiel varmega, (de 5.500 ĝis 15.000.000 gradoj Celsiuso), ke tutaj la elementoj tie estas en la gasa stato, aŭ eĉ plasma stato (t.e. miksaĵo de nukleoj kaj elekronoj senligaj). La suna maso estas 331.950 fojojn pli granda ol la maso de la Tero. La diametro de la suno estas 1.400.000 km.

Astrologia simbolo de Suno

La suno estas speco de granda nuklea forno. Per nuklea fuzio la suno eligas varmon kaj lumon, kiam la hidrogeno konvertiĝas en heliumon. Sed tio estas tre longa procezo. La sciencistoj taksas, ke la suno formiĝis antaŭ 4.600.000.000 jaroj, kaj ĝia vivo daŭros 5 mil milionojn da jaroj plu.

Ni povas vidi la sunan koronon dum totala suna eklipso. Tiam la astronomoj povas studi la grandajn ekflamegojn, kiuj elĵetiĝas de la suna kromosfero. Ili ankaŭ studas la sunmakulojn, kiuj povas fari perturbojn en la teraj telekomunikadoj. (Averto: oni ne devas rigardi rekte la sunon.)

Kiel brilas la Suno ?

La giganta kvanto de energio kiu elradias de nia Suno dum kvin miliardoj da jaroj estis longdaŭra enigmo por astronomoj. Kiaj energio-fontoj povus provizi tiom da energio dum tiom longa epoko? Se la tuta Suno estus farita de karbo, ĝia brul-energio sufiĉus nur por kelkmiloj da jaroj. Gravita energio - malrapida ŝrumpo de la Suno pro la propra pezo - povus daŭri nur 30 milionojn da jaroj. La mistero de la suna energio solviĝis nur en la 20a jarcento kiam oni malkovris la nuklean energion. Evidentiĝis, ke la sola fonto kiu estas sufiĉe abunda por klarigi la sunan energion estas nuklea brulado. Kvar nukleoj de hidrogeno, la elemento plej abunda en la Suno kaj en la Universo, kunfandiĝas al unu nukleo de heliumo. Tia brulado provizas la energion de ĉiuj steloj en la "ĉefa sekvenco", kiel nia Suno. Kiam elĉerpiĝas la provizo de hidrogeno en la stela centro, heliumaj nukleoj povas bruli kaj produkti pli pezajn nukleojn kiel karbono, nitrogeno, oksigeno ktp.

La plejparto de antikvaj socioj diigis la Sunon (Helios, aspekto de Apolonio en greka mitologio, Sol en romia mitologio), kaj aktualaj novpaganoj kultas ĝin kiel aspekton de la Virdio. La suno, kiel la plej videbla astro, formas la bazon por multaj kalendaroj, inkluzive de la Okcidenta gregoria kalendaro. La tago dimanĉo nomiĝas por la Suno en la angla (Sunday) kaj en la germana (Sonntag). En alkemio kaj blazono, la Suno asociiĝis al la metalo oro.

---

Sunsistemo
Suno | Merkuro | Venuso | Tero | Marso | Jupitero | Saturno | Urano | Neptuno | Plutono | 2003 UB313
Listo de la objektoj de la sunsistemo.

Ŝafo aŭ Virŝafo

Virŝafo aŭ Ŝafo, latine Aries, estas stelfiguro de la Zodiako

La steloj de Aries estas malfortaj. La plej gravaj estas α Ari (Hamal) kaj β Ari (Sharatan).

Laŭ Astrologio, Ŝafo estas zodiaka signo por naskitoj inter la 21-a de marto kaj la 19-a de aprilo. La ĝustaj datoj laŭ la siderea zodiako estas la 19-a de aprilo ĝis la 13-a de majo.

La Zodiako

La zodiako estas la zono de konstelacioj, kiun la Suno trapasas, vidita el la Tero. La linio tra kiu la Suno sin movas estas nomata ekliptiko; la zodiako estas la zono, 8 gradojn norden kaj ok gradojn suden, en kiu ankaŭ la Luno kaj la planedoj sin movas (ĉiam viditaj el la Tero). Nur Plutono iafoje vagas eksteren.

Tradicie, laŭ astrologio, estas 12 konstelacioj de la zodiako (la datoj estas kiam la Suno estas en ĉiu konstelacio laŭ Okcidenta astrologio):

signonomo	latine	de	ĝis
Ŝafo	Aries	Mar 21	Apr 19
Taŭro	Taurus	Apr 20	Maj 20
Ĝemeloj	Gemini	Maj 21	Jun 21
Kankro	Cancer	Jun 22	Jul 22
Leono	Leo	Jul 23	Aŭg 22
Virgulino	Virgo	Aŭg 23	Sep 22
Pesilo	Libra	Sep 23	Oct 22
Skorpio	Scorpius	Okt 23	Nov 21
Sagitario	Sagittarius	Nov 22	Dec 21
Kaprikorno	Capricornus	Dec 22	Jan 19
Akvisto/Amforo	Aquarius	Jan 20	Feb 18
Fiŝoj	Pisces	Feb 19	Mar 20

Laŭ astronomio, estas 13 konstelacioj de la zodiako (kun la datoj kiam la Suno estas en ĉiu konstelacio kaj la daŭro):

signonomo	latine	de	ĝis	daŭro (tagoj)
Ŝafo	Aries	Apr 19	Maj 13	25
Taŭro	Taurus	Maj 14	Jun 19	37
Ĝemeloj	Gemini	Jun 20	Jul 20	31
Kankro	Cancer	Jul 21	Aŭg 9	20
Leono	Leo	Aŭg 10	Sep 15	37
Virgulino	Virgo	Sep 16	Okt 30	45
Pesilo	Libra	Okt 31	Nov 22	23
Skorpio	Scorpius	Nov 23	Nov 29	7
Ofiuĥo	Ophiuchus	Nov 30	Dec 17	18
Sagitario	Sagittarius	Dec 18	Jan 18	32
Kaprikorno	Capricornus	Jan 19	Feb 15	28
Akvisto/Amforo	Aquarius	Feb 16	Mar 11	24
Fiŝoj	Pisces	Mar 12	Apr 18	38

Citita el "http://eo.wikipedia.org/wiki/

Astrologio laŭ Vikipendio

Astrologio estas interpreta sistemo, kiuj provas kunligi ĉielan movadon de la astroj sur la zodiako, plano de la suna translacio laŭ tercentra vidpunkto, al samtempaj okazaĵoj en la vivo, bazitaj sur propra astrologia sistemaro nomita "astra ĉarto", kiu konsideras la ekliptikan longitudon de la planedoj (inkluzive, pro historiaj kialoj, suno kaj luno), iliajn interangulojn (aspektoj), la signojn de la planedoj kaj la surteran projekcion de tiu sistemo (teraj domoj). Astrologiistoj uzas la dividon de la loka ĉielo en 12 partoj, la zodiako en 12 signoj kaj la situon de la suno, luno, kaj planedoj videble tiam kaj tie homo naskiĝis por prognozi sian vivon kaj personecon.

Astrologio ne estas la sama kiel astronomio. Astrologoj dividas la zodiakon en 12 signoj, malgraŭ la ekzisto de 13 konstelacioj, laŭ nuna astronomio, kiuj estas intersektitaj de la plano de ekliptiko (zodiaka plano). Astronomoj kaj astrologoj uzas la saman ĉielan sistemon, tamen etendas sian analizon laŭ propraj metodoj. Astronomio estas scienco kaj haltas en la konsidero de la ĉielo mem kaj astrologio estas interpreta sistemo por aliaj simbolismaj kurilatoj de la astroj al teraj okazintaĵoj aŭ okazontaĵoj. Do, astrologio, dependas de kredo por siaj konstatoj, kaj scienco ne. Ĉar ili pensas ke astrologio ne sekvas sciencan metodon, plejpartaj Okcidentaj sciencistoj konsideras astrologion kiel pseŭdosciencon. Tamen, al la astrologoj ne koncernas la konsideroj de scienco por sia hodiaŭa praktikado. Statistike, ĉirkaŭ 75 % de legantoj de tagĵurnaloj legas horoskopan sekcion.

Tamen, astrologio iufoje profunde interligis kun astronomio: nome la fondinto de la okcidenta astrologio nomita Ptolemeo kiu estis matematikus kio signifis, en la dua jarcento post Jesuo Kristo, fakulo pri matematiko, astrologio kaj astronomio, laŭ nia moderna terminaro. Sed la divido inter la tri fakoj tute ne ekzistis tiatempe kaj klara disigo inter la tri sciencoj komenciĝis nur ĉirkaŭ Galilejo. Li eble estis la unua, kiu uzis sciencan metodon por ekzameni senopiniajn asertojn pri la ĉielo.

Multaj estimatoj el frua astronomio ankaŭ estis astrologioj, inkluzivante Tycho BRAHE, Johannes KEPLER, kaj Galilejo mem. Isaac NEWTON kelkfoje ekzempliĝis kiel astronomiisto, sed proponita pruvo ne staras bone al strikta ekzamenado. Ne ekzistas iu ajn vorto skribita per mano de Newton pri la subjekto, kaj la kelkaj libroj de lia librejo kiuj menciis astrologio, ĉefe priigis aliajn subjektojn.

Astrologio eligis el Babilonio. Tre frue ĝiaj konceptaĵoj disvastiĝis orienten ĝis Hindio (kie ĝi iĝis kaj ĝis nun restas grava preokupo en la vivo, edziĝoj kaj elekto de tagoj, ktp) okcidenten en Egipto (en Dandera troviĝas fama zodiako, la plej malnova plutrovebla), Grekio kaj tial poste moderna Okcidenta kulturo.

Saluton! Bonvenon al nia ttt-ejo pri astrologio en esperanto. Espereble vi ĝuos ĝin.!!